زیست‌چینه نگاری و ‌دیرینه‎بوم‎شناسی تورونین– سانتونین بر پایه روزن‌بران شناور، سازند سورگاه، تاقدیس سورگاه، جنوب باختر ایلام

این مطالعه در سازند سورگاه و بر پایه روزن‌بران شناور انجام پذیرفت و سه پهنه زیستی برای تورونین پسین تا سانتونین پیشین تعیین شد. همچنین با استفاده از نسبت روزن‌بران شناور به کف‌زی و استفاده از رابطه تعیین ژرفای Van der Zwaan، به‌طور کلی از تورونین به سانتونین محیط رسوبی در حال ژرف شدن است. به این صورت که در اواسط انتهای تورونین روزن‌بران شناور 96 تا 98 درصد بوده‏اند که ژرفای 1000 متر را نشان می‌دهد که به محیط زیرباتیال بالایی اشاره دارد. در انتهای تورونین پسین ژرفای آب مقداری کاهش (500 تا 900 متر) و درصد روزن‌بران شناور به 70 تا 90 کاهش می‌یابد که این ژرفا منطقه میانی باتیال بالایی و شرایط الیگوتروفیکی به یوتروفیکی را نشان می‌دهد. در ابتدای کنیاسین ژرفای آب روند کاهشی به خود می‌گیرد و درصد روزن‌بران شناور 65 تا 80، منطقه باتیال بالایی با ژرفای متوسط 500 متر و شرایط الیگوتروفیکی را نشان می‌دهد. اما دوباره در انتهای کنیاسین ژرفای آب روند افزایشی به خود می‌گیرد و به یک پیک افزایشی کوتاه‎مدت با ژرفای 1000 متر می‌رسد (شرایط یوتروفیکی). در ابتدای سانتونین ژرفای آب کاهش می‌یابد. به‎طوری که ژرفای آب به 200 تا 600 متر و درصد روزن‌بران شناور به 45 تا 60 می‌رسد که نشان‎دهنده منطقه بالای باتیال بالایی و شرایط الیگوتروفیکی است در این میان با یک پیک افزایشی ژرفا در کمی پیش از انتهای سازند سورگاه ژرفای آب به 950 متر می‌رسد که فرم‎های بدون کارن چیره می‌شوند (شرایط یوتروفیکی) و در پایان در انتهای سازند سورگاه (اواخر سانتونین پیشین) ژرفای آب کاهش می‌یابد. به‌طور کلی بر پایه روزن‌بران شناور، یک محیط دریای باز ژرف (باتیال بالایی) برای تورونین به سانتونین در سازند سورگاه تعیین می‌شود که تحت تأثیر تکرار شرایط الیگوتروفیکی به یوتروفیکی است.